Rotterdam heeft een rijke historie en die is uiteraard onuitputtelijk. Iedere dag opnieuw wordt het verleden aangevuld met tal van kleine feiten. Via beeld en tekst voegen zij iets toe aan onze gemeenschappelijke (contemporaine) geschiedenis. Journalisthistoricus Joris Boddaert beschrijft iedere zondag in deze rubriek een Rotterdamse foto. Meestal is het fotografisch beeld onbekend en van langer geleden.
Reacties: [email protected]

Spuiwater

Het Gemeentearchief bezorgde mij begin jaren negentig veel vooroorlogse foto’s. Ik was toen redacteur van Kroniek, het periodiek van het prestigieuze Historisch Genootschap Roterodamum. Schreef toen ook wekelijks over 010-historie in De Havenloods/Het Zuiden. Het Archief wist dat foto’s bij mij in goede handen waren. Met name Cees Zevenbergen, adjunct-directeur, was bijzonder gul. Logisch dat ik al het fotomateriaal nog steeds koester. Bovenstaande foto uit 1939 plaatste ik in mijn eerste deel Rotterdamse Cafés, uitgekomen in 2005. Wij zien sluisdeuren in het hartje van de stad, verder een hol plus een trap richting St. Laurensstraat. Het binnenschip ligt in het Spuiwater. Twee jongemannen staan pal voor Fieli Bar, de twee panden er naast zijn onbewoonbaar verklaard. Dat geven de driehoeksbordjes aan. Slopen van de huizen zou een jaar later (sic) niet meer nodig zijn…

Wat ademt de opname een sfeer van rust en kalmte. Zoiets kun je je - meer dan tachtig jaar later - niet meer voorstellen. De foto vond een plek in mijn boek omdat op de hoek met de St. Laurensstraat het proeflokaal van L. Alblas was gevestigd. Op de achtergrond zien wij het fraaie pand van modemagazijn Lampe. Let op het romantische dakkoepeltje. Je vraagt je af wat die ruimte voor functie had. Of was het puur voor de sier gecreëerd? Kijk, dat kom je nu nooit meer achter. Iedere volwassene uit die tijd is morsdood.  Die flinke transportauto, die dagelijks diensten verzorgde tussen Rotterdam en Brabant, past wel in de compositie. Natuurlijk was er het nodige verkeer in de binnenstad.

18 mei jl. was het ‘Opbouwdag’, een fenomeen dat de huidige jeugd helemaal niks zegt. Alle 60-plussers wel. Reeds vier dagen na het grote meibombardement kwamen de kopstukken van onze bestuurders bij elkaar om een eerste plan te bespreken tot wederopbouw van onze stad. VIER dagen! Dat kan alleen in Rotterdam. 18 mei is een halve eeuw gevierd. Maar ja, toen de stad echt af was, (tussen haakjes: onze stad komt nooit af!) werd die bewuste ‘dag’ afgeschaft. Ik kan mij daar wel in vinden. Je kunt niet alles blijven herdenken. Behalve natuurlijk 14 mei 1940. Zelf ná 2040 blijft die bewuste dag in onze stadsherinnering. Zeker weten. Het spreekt vanzelf dat ik dit jaartal niet meer zal meemaken. Ben al blij wanneer ik 2025 haal. Beheers je, Joris. Twee glaasjes op één dag. Niet meer!